24 uur in Medellín, Colombia

Meer over Colombia

Een voorbeeldstad voor heel Latijns-Amerika

​Ik kan me nog herinneren dat ik als kind de beelden van tanks, rijdend door de straten van Medellín zag en dacht dat dit ongeveer de laatste plek op aarde moest zijn waar je naar toe zou moeten gaan. In 1993 werd Pabo Escobar tijdens een operatie van de lokale politie en de Amerikaanse DEA doodgeschoten en kwam er een eind aan dit tijdperk. Sindsdien is er veel veranderd. Zo werd er in 1995 begonnen met de aanleg van een uniek openbaar vervoersysteem met als doel het drukke verkeer in de stad terug te dringen en ook de armste buitenwijken met het centrum te verbinden. Er werd begonnen met de aanleg van bovengrondse metrolijnen. Op deze metrolijnen werden weer tramlijnen en kabelbanen aangesloten, die de heuvelachtige buitenwijken met het centrum van de stad moesten koppelen. Op een paar stukken na is het gehele vervoersnetwerk klaar en geldt Medellín met haar openbaar vervoer systeem als een voorbeeld voor vele steden in Latijns-Amerika en daarbuiten.

Comuna 13: muurschilderingen, dans en lokale lekkernijen

Een ander uniek en succesvol project dat ik in Medellín heb bezocht was Comuna 13. In de hoogtijdagen van Escobar gold dit als één van de beruchtste wijken van de stad. Na het overlijden van Escobar, werd de wijk overgenomen door de FARC. Voor deze guerrilla groepering lag de wijk strategisch tegen de buitenwijk, en konden ze vanuit daar uitstekend hun terroristische activiteiten uitvoeren. Pas in 2010 besloot de overheid om de wijk middels een grootschalige militaire actie van het rebellenleger te ontdoen. Om de lokale bevolking achter zich te krijgen werd besloten om diverse activiteiten op te zetten die op een positieve manier moesten bijdragen aan het welzijn van de mensen in de wijk. Zo werd onder meer gestart met workshops in zang, dans en street art. En dit laatste is nu op bijna iedere hoek van de wijk te zien. Waar u Comuna 13 tot aan 2010 nog echt moest mijden, geldt het nu als een heerlijke wijk, waar u lekker langs de verschillende muurschilderingen kunt slenteren en onderweg kunt genieten van straatmuzikanten en dansers. Bovendien vindt u op vele straathoeken leuke kraampjes waar u de inwendige mens uitstekend kunt verwennen met lokale lekkernijen. 

Food train kookworkshops

​In de middag bracht ik een bezoek aan het project Via Cocina Food train van de in Medellín woonachtige Canadees, Brian Johnston. Brian werkte jaren als IT specialist in het bankwezen, studeerde aan een kunstacademie, volgde een koksopleiding en bezocht inmiddels meer dan 70 landen. In Medellín is hij nu bezig met, zoals hij het zelf noemt, zijn levenswerk. Hij kocht een oud pand dat hij dit moment helemaal aan opknappen is. Het huis ziet er al goed uit en is gedeeltelijk operationeel. In het pand zit een professionele keuken en het beschikt over een sfeervolle ruimte met tafeltjes waar gasten kunnen eten. ​

Zo veel te zien

Nadat we heerlijk gegeten hebben, neemt Brian me nog mee voor een korte wandeling door de stad. Hij laat een aantal van de sociaal maatschappelijke initiatieven zien die de afgelopen tijd in zijn buurt zijn gestart. We brengen een bezoek aan het modern vormgegeven Casa de la Memoria, waarin de veelbewogen recente geschiedenis van de stad wordt verteld, zonder dat daarbij enige partij wordt gespaard. Het museum is gratis toegankelijk en in een korte tijd kunt u hier op een interactieve wijze ontdekken wat er in de loop van de voorgaande- en deze eeuw allemaal in Medellín is gebeurd. 

Aan het eind van de dag brengen we nog een bezoek aan het Botero park, een stadspark in het hart van Medellín, waarin 36 sculpturen van Fernando Botero te vinden zijn. Fernando Botero, afkomstig uit Medellín, is wereld beroemd vanwege zijn schilderijen, tekeningen en sculpturen van dikke opgeblazen figuren. De nacht breng ik door in de hippe wijk El Poblado, waar de beste restaurants en hotels van de stad te vinden zijn. Ik heb een geweldige tijd in Medellín gehad, maar er is zoveel te zien dat ik zeker nog eens terug kom!