Nicaragua, een goed bewaard geheim van Midden-Amerika
Wanneer ik de donkerbruine terrasdeuren naar mijn balkonnetje open, zie ik de geel gekleurde toren van de kathedraal aan de overkant van het centrale plein van Granada. Ondanks het vroege tijdstip, staat de zon al hoog aan de hemel. De vogels in de bomen kwetteren al dat het een lieve lust is en buiten heerst er een aanstekelijke bedrijvigheid. De dagen in de koloniale stad Granada beginnen vroeg, ver voordat de tropische hitte rond het middaguur het leven als een dikke deken voor enkele uren bedekt en lamlegt. Ik ben in Nicaragua, één van de best bewaarde geheimen van Midden-Amerika.
Nicaragua in het kort
Nicaragua is ruim drie keer groter dan Nederland, maar er wonen nog geen 7 miljoen inwoners. Het land heeft zowel een Pacifische kust als een Caribische kust, grenst in het zuiden aan Costa Rica en in het noorden heeft het El Salvador en Honduras als haar buurlanden. Het binnenland bestaat uit bergen, vulkanen en twee enorme meren. Het land is heel groen, heeft paradijselijke stranden en adembenemend mooie historische steden, waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Daarnaast is de toeristische infrastructuur de afgelopen tien jaar enorm verbeterd. Zo zijn er nu tal van kleinschalige luxe accommodaties te vinden, waar je volledig in de watten wordt gelegd en waar je optimaal kunt genieten van de heerlijke omgeving.
Koloniale parel Granada
Mijn reis is begonnen in Granada, de oudste stad van Midden-Amerika. De stad werd in 1524 gesticht en geldt als één van de mooiste steden van Latijns-Amerika. Het koloniale hart is perfect bewaard gebleven, maar ademt eerder de sfeer van een klein provincie stadje. Ik verblijf in Plaza Colon, een sfeervol boetiekhotel, gevestigd in een historisch herenhuis, direct gelegen aan het plein. In de schaduw van de bomen zoeken de inwoners van de stad de relatieve koelte op, terwijl ze keuvelen over hun dagelijkse beslommeringen. Achter de kathedraal is een voetgangersgebied met restaurants, barretjes en vele terrassen. Hier komt het leven pas echt op gang als de zon achter de horizon is gezakt en de verzengende hitte van overdag heeft plaats gemaakt voor een zwoele avondbries. Granada is gemakkelijk wandelend te verkennen.
Het meer van Nicaragua
De stad is gelegen aan het meer van Nicaragua. Via de Passeo de los Mangos bereik ik de oever van het meer, dat eigenlijk meer weg heeft van een enorme binnenzee. Het oppervlakte is ongeveer net zo groot als de provincies Noord-Brabant en Zeeland samen en is na het Titicaca meer op de grens van Bolivia en Peru, het grootste meer van Latijns-Amerika. In het meer liggen vele vulkanische eilandjes die ontstaan zijn toen zo’n 20.000 jaar geleden bij een eruptie, de top van de Mombacho vulkaan werd weggeblazen en de brokstukken terecht kwamen in het meer. De eilandjes zijn overwoekerd met tropisch regenwoud. Sommige eilanden zijn bewoond en op enkele eilanden zijn nu kleinschalige hotels gevestigd.
Overnachten op een privé eiland
Met een bootje ga ik het meer op en varen we naar de Jicaro lodge. Dit kleinschalig hotel ligt op een privé eilandje op ongeveer 10 minuten varen van Granada, maar toch lijkt de drukte van de stad hier oneindig ver weg. Wat is Jicaro een aangename verrassing. Meer weten? Lees het hier
Ometepe eiland
De volgende dag keer ik weer terug naar het vasteland en rijden we naar Rivas. Het is overigens heerlijk om zelf te rijden in Nicaragua. De wegen zijn goed, het is veilig en de afstanden zijn niet zo groot. Bij Rivas neem ik de veerpont naar Ometepe. Ometepe is een groot eiland in het meer van Nicaragua, dat wordt gevormd door twee vulkaantoppen, de Concepción en de Maderas. Ometepe is een eiland met veel folklore en festivals. Wat me opvalt is dat veel inwoners niet rijden op paarden, maar op runderen.
In de omgeving is genoeg te doen voor iedereen die actief bezig wil zijn. Er zijn stevige wandelingen mogelijk over de weelderig begroeide vulkaanhellingen. Je kunt de 120 meter hoge San Ramon waterval bezoeken of een kijkje nemen in de dorpjes op het eiland. Ik maak een wandeling over het Santo Domingo strand en neem een kijkje bij Ojo de Agua, een waterbron met kristalhelder water in het midden van het eiland.
Een mooie plek om te overnachten is de Totoco ecolodge op de berghelling van de Maderas vulkaan van waar het prachtig uitkijkt over het eiland en de Concepcíon vulkaan. In de lodge streeft men er naar om zo min mogelijk schade te berokkenen aan de omgeving. Vandaar dat ze hier alleen gebruik maken van zonne-energie en de gastenverblijven zijn uitgerust met composttoiletten. De groenten en fruit komen uit eigen tuin en de meeste medewerkers komen uit de omringende gemeenschappen.
Surfers paradise
De Pacifische kust bestaat uit schilderachtige baaien omgeven door droogwoud, een flora en fauna die kenmerkend is voor grote delen van de Midden-Amerikaanse westkust. Ook vind je aan de westkust van Nicaragua één van de beste plekken ter wereld om te surfen. Het dorpje San Juan del Sur oefent daarom een enorme aantrekkingskracht uit op surfers van over de hele wereld.
Morgan’s rock
Even ten zuiden van dit plaatsje verblijf ik op een hele bijzondere plek, Morgan’s Rock. Ik vind het een heerlijke plek. Ik maak een lange wandeling over het strand, waarbij ik niemand tegen kom. In de verte hoor ik de luide roep van enkele brulapen. Ik duik in één van de hangmatten die tussen de palmbomen hangen en in het barretje bestel ik een koude Toña, het lokale biertje van Nicaragua. Meer weten over Morgan’s Rock, lees het hier.
De kleurrijke markt van Masaya
Vanuit Morgan’s Rock reis ik naar Leon, een historische universiteitsstad in het noordwesten van het land, waarbij ik onderweg een stop maak bij Masaya. Masaya is zowel de naam van een vulkaan als van een stad. De vulkaan Masaya is nog erg actief en je kunt deze van dichtbij bekijken. In de stad Masaya bezoek ik de plaatselijke markt. Dit is ware een explosie van geuren, kleuren en bedrijvigheid. Alles wordt hier volgens mij te koop aangeboden. Een wandeling over de markt is een must. Ik reis verder naar het noorden, waarbij de weg slingert door een groen landschap, terwijl ik afwisselend uitzicht heb het Xolotlán meer, dat in de volksmond ook het meer van Managua genoemd wordt, en uitzicht heb op de Stille Oceaan.
Universiteitsstad León
Aangekomen in León, verblijf ik in El Convento. Zoals de naam al doet vermoeden, is de accommodatie gevestigd in een voormalig klooster, gelegen in het historische centrum van de stad. León werd in het begin van de zestiende eeuw gesticht en lag aanvankelijk 30 kilometer verder op. Daar werd de stad dusdanig vaak getroffen door uitbarstingen van de Momotombo vulkaan, dat men in het begin van de zeventiende eeuw besloot om de stad te verplaatsen. De ruïnes van de oude stad, beter bekend als León Viejo (oud León) staan als werelderfgoed vermeld op de lijst van UNESCO. Het historische centrum van het ‘nieuwe’ León is goed bewaard gebleven. In dit centrum ligt ook de oudste universiteit van Nicaragua. León is een echte studentenstad en dat maakt dat het een levendige stad is.
In de namiddag wanneer de temperaturen wat zijn gezakt, komt de binnenstad tot leven en lopen de terrassen vol. Ik slenter op mijn gemak door de kleurrijke, schilderachtige straatjes. Uit de vele barretjes is live muziek te horen. Groepjes studenten komen samen en kletsen honderduit met elkaar, terwijl enkele bejaarde mensen de jongeren in alle rust vanaf een bankje gade slaat. De sfeer in León is relaxed.
Sandboarden van de vulkaan
León wordt omringd door vulkanen en ik besluit om de met zwarte lava bedekte top van de Cerro Negro vulkaan te beklimmen. In de vroege ochtend rijden we door een dichtbegroeid en heuvelachtig landschap. Na een half uurtje rijden bereiken we de voet van de vulkaan en beginnen aan onze klim. Het is een steile klim die begint in een groen landschap tot dat we zwarte lava bereiken, waaraan de vulkaan zijn naam dankt. Vanaf de top kijk ik uit over de wijde omgeving. Ik zie een uitgestrekt groen heuvelachtig landschap, waarin ik ook andere vulkaantoppen ontdek. We hebben een surfplank meegenomen, omdat dit de snelste en meest spectaculaire manier is om de vulkaantop weer te verlaten. Met deze surfplank roetsj ik weer naar beneden en rijden we terug naar León.
Over het water naar El Salvador
Na mijn dagen in León verlaat ik Nicaragua en reis ik door naar El Salvador. Deze twee landen delen geen landsgrens dus maak ik de oversteek over het water via de Golf van Fonseca. In het gehucht Potosi, aan de voet van de Consiguina vulkaan haal ik een soortement met stempels in een bouwkeet annex douanekantoor om Nicaragua te verlaten. Vervolgens ga ik met enkele andere personen aan boord van een snelle motorboot en we gaan op pad. De tocht duurt ongeveer 2 uur is en is prachtig. We passeren enkele tropische, onbewoonde eilandjes, met idyllische strandjes. De wateren zijn rijk aan voedsel en dit is te merken aan de vele vogels die hier vliegen. Helaas heb ik niet het geluk om dolfijnen te spotten, die schijnen hier namelijk te leven. Aan de horizon zie ik majestueuze, groene bergtoppen die in Honduras gelegen zijn. Het is een prachtige manier om afscheid te nemen van het betoverend mooie Nicaragua, een verborgen parel, die lijkt te lonken om door meer reizigers ontdekt te worden.
Meer over Nicaragua
Nicaragua is een van de best bewaarde geheimen van Midden-Amerika. Lees op onze website meer over Nicaragua en laat u inspireren. Heeft u interesse in een rondreis door dit bijzondere land? Neem dan gerust contact met ons op. Wij helpen u graag met het uitwerken van een onvergetelijke en unieke rondreis. Stuur een e-mail naar info@sapapanatravel.nl of bel ons op +31 73 610 62 04. We helpen u graag.
Aanmelden nieuwsbrief
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en ontvang iedere twee weken nieuwe reisinspiratie over Latijns-Amerika.