Rondreizen in Argentinië

Buenos Aires, de stad die nooit verveelt

Zoals veel Argentinië reizen beginnen, begint mijn reis ook in Buenos Aires. De hoofdstad van Argentinië is bruisend en de inwoners zijn gepassioneerd. Ze hebben stijl en zijn enthousiast over hun land. De hoofdstad ontdekken doe je niet in een dag. Door de verschillende wijken heb je minimaal twee dagen nodig, maar je kunt er ook gemakkelijk een week verblijven. De statige gebouwen die je doen denken aan de grote steden in Spanje en Frankrijk, de Avenida de 9 Julio die wordt gezien als de breedste avenue ter wereld, maar ook de kleurrijke volkswijk La Boca en de wijk San Telmo, de bakermat van de Tango. 

Een spectaculair uitzicht over de haven

In twee dagen zijn we in een sneltreinvaart door de stad geleid. We verblijven in Puerto Madero, de oude haven die de laatste jaren is ontwikkeld tot een modern gebied met goede restaurants, bars en hotels. Vanuit Alvear Icon heb je een spectaculair uitzicht over de haven met de rest van de stad daarachter. Hier nuttig ik mijn ontbijt voordat we de stad verkennen. Zo bezoeken we de wijk Recoleta en de gelijknamige begraafplaats waar onder andere Eva Perón  begraven ligt. Enkel de aller rijkste mensen kunnen zich hier een graf veroorloven. Argentijnen worden niet net zoals Nederlanders onder de grond begraven. Hier bestaat de begraafplaats uit tombes waarin meerdere familieleden worden begraven. 

Wat een fijne stad

De volgende ochtend bezoeken we het Plaza de Mayo waaraan Casa Rosada, het werkpaleis van de Argentijnse president is gelegen. We bezoeken de wijk San Telmo waar je op zondag heerlijk rond kunt slenteren over de oneindig lange vlooienmarkt. Antiek en tango is wat deze wijk karakteriseert. Vanuit daar hebben we de volkswijk La Boca bezocht. Deze oude havenwijk staat bekend om de immens populaire voetbalclub Boca Juniors en haar kleurrijke huisjes. Hier kun je in de middag genieten van een uitgebreide asado, een barbecue van veel verschillende soorten vlees. 
​
Het bezoeken van deze wijken, Puerto Madero, Recoleta, Palermo, San Telmo en La Boca geven een volledig beeld van de bijzondere stad Buenos Aires. Voor mij was dit de tweede keer en de stad is me nog niet gaan vervelen. Hier is zoveel te doen en te zien, de mensen zijn vriendelijk en de stad leeft. Wat is Buenos Aires een heerlijke stad.

Zuidelijk Patagonië; ongerept en bijzonder

In de middag vervolgen we onze rondreis door Argentinië. We vliegen naar de meest zuidelijke stad van de wereld: Ushuaia in Patagonië, een gebied dat niet mag ontbreken tijdens rondreizen in Argentinië. Dit is het zuidelijke puntje van Argentinië vanwaar ook de cruise schepen naar Antarctica vertrekken. De stad staat bekend om het Beagle kanaal en het nationale park Vuurland, dit gaan we dan ook bezoeken. 
​
Het natuurgebied heeft ondanks extreme klimatologische omstandigheden een onverwacht weergaloze schoonheid. De natuur is hier uniek en uitnodigend. Doordat we richting de winter gaan kleuren de bomen op dit moment groen, geel en rood. Een bijzonder gezicht in combinatie met de rustige meren en de vogels die hier rond vliegen. Na een eindje gelopen te hebben stappen we op de boot van Los Cauquenes, het hotel waar we verblijven.  We genieten van een smakelijk kaasplankje en ondertussen vaart de kapitein ons over het Beagle kanaal. Vanaf het water kijken we naar het land waar we weer de bomen en struiken in alle kleuren zien. We varen langs een vuurtoren en zien grote kolonies zeeleeuwen die lekker ontspannen op de rotsen liggen. 

In de avond, na een warme douche, maken we kennis met een van Vuurland belangrijkste producten: de koningskrab. We krijgen uitleg van de chefkok hoe hij dit bereidt en even later genieten we van een voorgerecht met koningskrab op drie manieren. Hierna volgt een stoofpotje met lamsvlees, nog een zuidelijke trots. We worden heerlijk in de watten gelegd en ook vanavond kan ik moe maar voldaan mijn heerlijke bed met uitzicht op het Beagle kanaal inkruipen. 

Overnachten in Eolo lodge

Vanuit Ushuaia gaat de rondreis door Argentinië verder naar El Calafate. Hier overnachten we in het bekende hotel Eolo. Als we aankomen kijk ik mijn ogen uit. Het hotel ligt middenin de uitgestrekte vlakte van Patagonië en wordt in de verte omringd door de bergen van de Andes. Het is windstil, een uniek verschijnsel voor Patagonië want er wordt gezegd dat je hier de vier seizoenen op een dag hebt. Op dit moment is er dus geen wind, de lucht is blauw en het zonnetje schijnt. De eigenaar wijst naar de bergen en in de verte kunnen we zelfs het massief van Torres del Paine in Chili zien! Ik kijk mijn ogen uit, maar we worden alweer snel bijeen geroepen. We stappen in de auto en we worden naar het Nationale park Los Glaciares gereden. Een ding die je gezien móét hebben, is de Perito Moreno gletsjer. De gletsjer is 60 meter dik en 5 kilometer lang vanaf waar je het gevaarte kunt zien. Dit is een van de weinige gletsjers die nog in omvang toeneemt.  Het is een bijzondere, bijna emotionele, ervaring om zo dicht oog in oog te staan met deze enorme ijsmassa. Zelfs als je ervoor staat is het moeilijk te bevatten hoe groot deze gletsjer is. Indrukwekkend is het geluid van krakend ijs en het vallen van grote ijsblokken. 
​
Na een lange dag komen we aan bij Eolo waar we een gezellige avond en een heerlijk diner krijgen. Eolo is onderdeel van Relais & Chateau en dat zie en proef je zonder twijfel terug in de gerechten. Een lange avond wordt het echter niet want de volgende ochtend worden we vroeg verwacht voor weer een dag in het nationale park Los Glaciares. 

Op bezoek bij Estancia Cristina

Nog voordat de eerste zonnestralen over de Patagonische vlaktes schijnen komen we aan bij de haven, niet ver van ons hotel. We stappen op de boot naar Estancia Cristina. Over het Argentinië meer varen we richting de estancia. Wij gaan voor een dag bezoek, maar je kunt hier ook overnachten. De boot vaart ons door het kanaal en de zon komt langzaam op. We worden omringd door bergen en de boot vaart ons naar de Upsula gletsjer. We komen echter niet te dichtbij, want ook deze gletsjer is in beweging en de ijsschotsen die hier vanaf vallen zijn zo groot dat dit gevaarlijk kan zijn. Van de grootte kan ik me niets voorstellen totdat we dichterbij de gletsjer komen en enkele ijsschotsen naderen. In de verte zijn ze nog klein, maar hoe dichterbij we komen hoe groter ze worden. Uiteindelijk varen we langs enkele ijsschotsen die groter zijn dan de boot waar we op zitten, indrukwekkend! Een ijsschots is zelfs diep blauw en ik kijk mijn ogen uit. Wat een euforisch gevoel om zo dicht bij de machtige natuur te staan. We zijn pas net onderweg en mijn dag kan al niet meer stuk. 

Eenmaal aangekomen bij Estancia Cristina stappen we aan land en worden we door de prachtige natuur naar een uitkijkpunt gereden. Deze plek is alleen per boot te bereiken of je moet vier dagen over het sneeuw en ijs vanuit Chili naar deze plek wandelen. Het uitzichtpunt biedt ons uitzicht over de Upsula gletjser. In omvang is deze nog veel groter dan de Perito Moreno gletsjer. Wederom is er geen wolkje aan de lucht en schijnt de zon op het witte gevaarte en het blauwe meer ervoor. De natuur hier is zo groot en zo uitgestrekt, wat zorgt voor een onvergetelijke ervaring. 
​
Na een goed vullende lunch met empanada’s, lamsvlees en een flan bezoeken we het kleine museum wat op het landgoed aanwezig is. Dit museum vertelt het verhaal van de familie Master die dit stuk land in 1914 kreeg toegewezen van de Argentijnse regering. Een bijzonder familieverhaal ver weg van de bewoonde wereld. Laat in de avond komen we terug en genieten we de van het laatste diner in Eolo. De volgende dag verlaten we het ongerepte Patagonië en reizen we helemaal naar de jungle in het noordoosten. 

Een heerlijk verblijf bij de watervallen van Iguazú

Een lange reisdag is niet voorkomen tijdens rondreizen door Argentinië als je een afstand moet afleggen van ruim 3.000 kilometer. We komen dan ook in de avond aan in Puerto Iguazú, de Argentijnse toegangspoort tot de wereldberoemde watervallen van Iguazú. We slapen in Awasi Iguazú, een accommodatie van ongeveer een jaar oud middenin het regenwoud gelegen. Een privé gids/chauffeur staat me op te wachten op de luchthaven en neemt me in een 4x4 mee naar de accommodatie. Hoeveel dagen je hier ook verblijft, de gids en de auto blijven het hele verblijf tot je beschikking. Na een warm welkom en een goed diner wordt ik naar mijn kamer gebracht. Het blijkt een gigantische villa te zijn. Ook Johan heeft hier al verbleven en in het artikel ‘Awasi Iguazu: een heerlijk verblijf’ beschreef hij zijn ervaring.
​
De volgende dag bezoeken we de Argentijnse zijde van de watervallen van Iguazú. Een indrukwekkend natuurspel waarbij het water zich met geweld de diepte in stort. Eveneens een plek die je niet mag missen als je wilt rondreizen in Argentinië. In de middag krijgen we een inkijkje in de cultuur en tradities van de inheemse Guaraní stam. In de omgeving leven er nog enkele originele stammen van dit gebied. Tijdens het bezoek leren we over hoe deze bevolkingsgroep vroeger leefde van het jagen en verzamelen. Aan het eind van de rondleiding worden we verrast met een optreden van de meiden van het dorp die voor ons willen zingen. Een bijzondere ontmoeting met mensen die hun cultuur nog steeds op een mooie wijze levende weten te houden.  

Als een echte Gaucho

Eigenlijk zijn twee nachten bij Awasi Iguazú veel te kort. De accommodatie is heerlijk en er is nog zoveel te zien, maar we gaan door. De volgende dag vliegen we voor de laatste keer naar Buenos Aires. Hier stappen we in de auto en rijden we in ongeveer 2 uur naar het Argentijnse platteland. Onze laatste nacht van onze rondreis door Argentinië verblijven we op La Bamba de Areco op de Pampas, een echte Estancia. Stallen, paarden, honden en gaucho’s dat is wat ik zie als ik hier aankom. Ook hier worden we volledig in de watten gelegd. 
​
Als een echte gaucho stappen we op onze paarden en rijden door het uitgestrekte pampa landschap. Als we terugkomen staat er een uitgebreide high tea voor ons klaar en krijgen we een uitvoering van een paardenfluisteraar te zien. Door wederzijds vertrouwen en iedere dag oefenen heeft deze man een speciale band met zijn paard opgebouwd. We zijn allemaal erg onder de indruk. Niet veel later staan we alweer in de keuken en leren we de welbekende en overheerlijke empanada’s maken. Na een korte douche worden we verwacht in de schuur die omgebouwd is tot dinerzaal. Hier proeven we onze eigen gemaakte empanada’s en even later wordt er een heerlijk stuk vlees geserveerd. Het is de laatste avond en morgen gaan we allemaal weer onze eigen weg. Met een heerlijke Malbec praten we na over deze bijzondere week in het fijne en gastvrije Argentinië. Of ik nog een keer terug ga voor een nieuwe rondreis door Argentinië? Zeker weten!